Lustig uitwaaien in herfstig Hageland
Even helemaal uitwaaien? Wij trekken daarvoor naar het heerlijk herfstig Hageland voor een stevig stapweekend. En dat zonder al te veel voorbereiding, gewoon stapschoenen inladen, enkele wandellussen downloaden op de smartphone en nog snel een toffe B&B boeken. En dan, op naar het avontuur!
Lus De Ridder
Dag 1
Broekemwandeling
We parkeren meteen aan één van de hoogtepunten van de route: het Kasteel van Horst. Ook al staat het momenteel in de steigers, het waterkasteel verliest weinig van zijn eerdere grandeur. Het Wagenhuis, de aanpalende brasserie, onthouden we voor na de tocht.
Zo’n tien kilometer hebben we voor de boeg en het wandelkaartje op de website van Toerisme Vlaams-Brabant belooft ons veel onverharde wandelwegen. En ze komen hier hun beloftes na: het ene landelijke paadje volgt op het andere, en rondom ons surfen de landschappen over de Hagelandse heuvels. Prachtig!
Net als je denkt dat je ’t mooiste gezien hebt, wenkt het Troostembergbos in zijn herfstpak, indrukwekkender dan ooit. Onze voeten blijven aangenaam droog dankzij het vlonderpad dat kronkelend zijn weg zoekt tussen de bomen. Na dit avontuur volgt een fikse bips- en kuittraining want we voelen de Hagelandse heuvels aan den lijve. De knooppunten loodsen ons uit het bos, waar alweer enkele prettige baantjes op ons wachten. Eén is zo rijkelijk bezaaid met rood-met-witte vliegenzwammen dat we elk moment kabouters verwachten te zien. Wanneer we even later goed ingeduffeld op het terras van het Wagenhuis een verse soep naar binnen lepelen, voelen we ons grote gelukzakken met dit sprankelende begin van ons weekendje weg. Steengoede molenkost
Tijdens de Broekemwandeling lopen we langs een gezellig ogende brasserie in een gerestaureerde watermolen: de Gempemolen. Omdat we naast fervente stappers ook fervente lekkerbekken zijn, besluiten we een tafeltje te reserveren voor ’s avonds. Zelden smaakt een maaltijd zo goed als na een frisse herfstwandeling. Gastheer Hans Meus – broer van die andere bekende kok – laat je hier graag van de Hagelandse streekproducten en gastvrijheid proeven. Steengoede kost, zonder veel tierlantijntjes. Een zaak zoals wij ze graag hebben: no-nonsense, met een focus op lekker eten in een authentieke setting.
Gempemolen,
Tielt-Winge
B&B Ons Hofke
Zijn het de zachte bedden? De stilte van de Hagelandse nachten? Of zijn we gewoon moe van de wandeling? We slapen heerlijk in B&B Ons Hofke in Binkom. In een voormalige varkensstal, nog wel. Maar wel eentje met stijl én luxe.
B&B Ons Hofke,
Binkom
DAG 2
Natuurboost in De Spicht
Op dag twee gunnen de weergoden ons een zonnige ochtend, tot een uur of elf. Een korte route is dus aangewezen: het wordt de Spichtwandeling van nog geen vijf kilometer. Aan de kerk van Lubbeek start het ommetje, met oranje symbolen in beide looprichtingen. In welke richting vertrekken we? We raadplegen de online wandelkaart op de site van Toerisme Vlaams-Brabant en besluiten het vlonderpad als laatste te houden. En dat blijkt de beste keuze: het gaat van goed over beter tot best.
Eens we het centrum achter ons laten, daalt de rust neer. Het is moeilijk te geloven dat we zo snel in ’t groen vertoeven. Nu ja, groen… Rode, oranje en gele tinten domineren, van onder onze voetzolen tot aan het topje van de bomen. Op een wip staan we in het Kalvariebos, waar het kleurrijke liedje voortduurt. Al moeten we hier wat werk leveren in ruil voor al die schoonheid: het is allesbehalve vlak wandelen in dit kleine maar fijne woud. Ben je met jonge stappers op pad? De speelzone daar iseen speelvogeldroom!
Natuurgebied De Spicht is als de kers op de taart: we worden verwend met smalle weggetjes om uiteindelijk te eindigen aan het XXL-vlonderpad. Vast en zeker het langste houten pad dat wij ooit bewandelden. In een tunnel van gebladerte slingert het richting het einde van de wandeling. Voor we het goed en wel beseffen staan we opnieuw in Lubbeek-centrum. Een natuurboost van jewelste, jawel!
De Vlooybergtoren
Het voordeel van een korte wandeling? Je hebt nog tijd voor een extra stop. Terwijl de wolken boven onze hoofden samenpakken, beklimmen we de Vlooybergtoren, ’s Vlaanderens bekendste uitzichtpunt dankzij de tv-serie Callboys. Naar het schijnt kunnen we bij helder weer Limburg zien. Wij zijn al meer dan tevreden met het panorama dat de toren ons gunt: een golvend lappendeken van bossen en velden. Omwille van het onstuimige weer breien we er geen wandeling aan, al is het korte eindje van de parking tot de toren zeker tof te noemen. Anders hadden we gekozen voor de Alsbergwandeling. Extra wandeltip: trek er op uit in het nabijgelegen Walenbos. Voorzie wel waterdicht schoeisel in dit ongerepte stuk natuur.
We leuv Leuven
Wij zijn natuurmensen. Geef ons een bos, en wij zijn gelukkig. Maar als de regen met bakken uit de lucht valt, maken we graag een uitzondering. Een namiddagje Leuven is bovendien allesbehalve een straf. We slurpen heerlijke koffie bij Onan, smullen van een hartige wafel bij Bar Leuv en wippen binnen in de universiteitsbibliotheek. Als je die laatste nog nooit bezocht, dan móet dat stante pede op je to-dolijstje. In de eerste plaats kan je de bibliotheektoren op voor een subliem zicht op Leuven, met tal van bezienswaardigheden, handig aangeduid met infoborden. Daarnaast is de bibliotheek zelf een waar meesterwerk. Omgeven door hout, hout en nog eens hout kuier je langs stoffige boeken, alsof je op een filmset van Harry Potter staat. Nooit eerder waren we jaloers op de blokkende studenten die er een stille werkplek vinden. We leuve Leuven, da’s duidelijk!
